Świętolipskiej Pani, która króluje w Sanktuarium jako Matka Boża Jedności Chrześcijan, zapewne miłe są wszelkie działania wpisujące się w ideę kościoła niepodzielonego. Warsztaty pisania ikon oraz śpiewu gregoriańskiego i bizantyjskiego „Korzenie Sztuki Sakralnej”, poprzez sięganie do źródeł sztuki sakralnej sprzed podziału chrześcijaństwa, nawiązują do tego właśnie nurtu.
Warsztaty odbyły się w lipcu 2015 r. w Domu Pielgrzyma tutejszego Sanktuarium. Prowadzili je członkowie pracowni ikonopisania Grupa Agathos oraz Schola Węgajty. Zajęcia miały miejsce blisko siebie, a efekty ich pracy przenikały się, by tak jak niegdyś, malarstwo i śpiew stanowiły całość doświadczenia sacrum.
W niedzielę poprzedzającą warsztaty ponieśliśmy ikony w procesji wokół Sanktuarium. Było to dla nas duże przeżycie. Jak powiedział o. Aleksander Jacyniak Po wielu latach ikony znów były obecne w procesji. Wizerunki Chrystusa, Matki Bożej i świętych trzymaliśmy przez pięknie haftowane ręczniki łemkowskie pochodzące z XIX i początku XX w., które wypożyczyła nam pani z cerkwi greckokatolickiej w Kętrzynie. Podczas pobytu w Świętej Lipce dane nam było jeszcze raz uczestniczyć w procesji z ikonami. Tym razem ruszyliśmy przez krużganki kościoła za figurą Matki Bożej Fatimskiej w dniu jej wspomnienia. We wspaniałej akustyce krużganków piękny mocny głos pana Andrzeja Batora – światowej sławy barytona - komponował się ze śpiewem wiernych sławiących Niepokalaną.
Uczestnicy Pracowni Ikony zmierzyli się z tradycyjną techniką tworzenia ikony. Otrzymali szpongowane deski lipowe zagruntowane według tradycyjnej receptury. Pod okiem osób z Grupy Agathos – Bartosza Bremera, Małgorzaty Dżygadło-Niklaus i Ewy Grześkiewicz – wykonali szkic, a następnie napisali ikonę. Pracowaliśmy nad ikoną Chrystusa Pantokratora, Matki Bożej Znaku, ikonami Archaniołów i Zwiastowania. Malowaliśmy temperą jajeczną – farbą, jaką stosowano jeszcze w Bizancjum. Rozmawialiśmy też o roli kanonu, bogatej symbolice i znaczeniu ikony.