Miesięczne archiwum: Styczeń 2014

Moja pierwsza ikona świętego Charbela Makhloufa.

Moja pierwsza ikona świętego Szarbela (Charbela)

Moja pierwsza ikona świętego Szarbela (Charbela)

Tempera jajeczna na desce,

13 cm x 19 cm

Moje spotkanie ze świętym Charbelem

Jakiś czas temu skontaktował się ze mną pewien pan z pytaniem, czy posiadam ikonę świętego Charbela. Nie tylko nie miałam takiej ikony, ale nawet nie wiedziałam o istnieniu tego świętego. Ów człowiek przesłał  mi wtedy garść informacji, które zamieszczonych na różnych stronach internetowych. Muszę przyznać, że to, co przeczytałam, zrobiło na mnie wrażenie. Od tego czasu minął rok, a ja wciąż myślałam o nowo poznanym świętym. Obiecywałam sobie też, że kiedyś przymierzę się do jego ikony. Ale jak to w życiu – ciągle miałam coś  pilniejszego do zrobienia. Aż pewnego razu zadzwonił telefon. Odezwała się w nim moja znajoma – pani Basia.

- Dzień dobry  – zaczęła rozmowę. – Mam takie pytanie – czy mogłaby Pani napisać dla mnie ikonę świętego Charbela? Taką niedużą?

- Chętnie – odpowiedziałam. – Niedługo będę mogła zająć sie tym. – Czy  pisać ją w jakiejś intencji?

- Tak. Chciałabym bym za pośrednictwem świetego Charbela prosić o pokój na świecie – odparła.

Po kilku dniach z radością przystąpiłam do pracy.

Mam taki zwyczaj, że pisząc ikonę świętego staram się poznać go jak najlepiej. Zaczynam od czytania życiorysu, a następnie, chociaż częściowo, słów, które nam pozostawił. W związku z tym ponownie, tym razem dokładniej, przewertowałam  internet. Jednak wciąż czułam niedosyt informacji. Dzięki sieci wiedziałam, że są w sprzedaży książki o tym niezwykłym człowieku.  Chciałam je przeczytać. Jednak zanim zdążyłam udać się do księgarni –  znalazły się w moim domu. A było to tak: przyszłam kiedyś do pani Basi, by ustalić szczegóły dotyczące wyglądu ikony. Wtedy moja znajoma powiedziała:

- Mam dwie książki o świętym Charbelu. Mnie nie będą teraz potrzebne, bo wyjeżdżam na czterdzieści dni, a pomyślałam sobie, że chciałaby pani je przeczytać.

I tak w moich rękach znalazły się dwie publikacje: „ Świety Charbel – mnich cudotwórca. Życie, cuda, orędzie, modlitwy” Patrizii Cattaneo oraz „Święty Charbel. Orędzia z nieba”.

Zaraz po przyjściu do domu zanurzyłam się w lekturze.

Życie i cuda świętego Charbela

Świety Charbel to jeden z największych cudotwórców wśród katolickich świętych. Żył w XIX w. w Libanie. Był maronickim mnichem, pustelnikiem. Prowadził skromne, pełne świętości i skrajnej pokuty życie. Już na tym świecie czynił cuda. O jednym z nich opowiedział człowiek, który w owym czasie służył w klasztorze. Charbel poprosił go, aby przyniósł mu oliwy do Czytaj dalej

Ikony z Petru Voda – Rumunia

 Fragment ikony Sądu Ostatecznego

Fragment ikony Sądu Ostatecznego

Na kompleks klasztorny w Petru Voda składają się dwa monastery – męski i żeński, polożone niedaleko siebie. Tamtejsi mnisi i mniszki prowadzą sierociniec oraz dom opieki. Na potrzeby tej działalności założona została klinika i szkoła. Ponadto siostry zakonne posiadają laboratorium, w którym przetwarzają zioła i rośliny lecznicze.

Klasztor męski w Petru Voda. Fot. Johann Wolfgang Niklaus

Klasztor męski w Petru Voda. Fot. Johann Wolfgang Niklaus

Klasztor męski w Petru Voda zbudowany został w XX w., ale wzorowany jest na średniowiecznej mołdawskiej architekturze sakralnej. Założony został przez archimadrytę Justina Parvu. Cerkiew nosi wezwanie świętych Archaniołów Michała i Gabriela, a poświęcona została pamięci ofiar komunizmu. Sam ojciec Justin więziony był przez komunistów – w 1945 roku skazany został na 12 lat więzienia, ale wolność odzyskał dopiero po 17 latach.  Konstukcja światyni jest drwniana, z zewnątrz i wewnątrz rozpisana w stylu bizantyjskim. Autorem fresków jest Michał Gabor.

Zapraszam do obejrzenia fotografii fresków z meskiego klasztoru.

Wśród malowideł znajdujemy ikony dwunastu świąt.

Ikona Zaśnięcia Najświetszej Marii Panny. Fot. Johann Wolfgang Niklaus

Ikona Zaśnięcia Najświetszej Marii Panny. Fot. Johann Wolfgang Niklaus

Czytaj dalej

Ikony z Neamt – Rumunia

 Motyw ozdobny z nowej cerkwi w Neamt

Motyw ozdobny z nowej cerkwi w Neamt

Piętnastowieczny  klasztor

W Neamt znajduje się najstarszy i najbardziej znaczący klasztor Mołdawii. Już w XI była tu pustelnia. Pierwszą cerkiew wzniósł w XIV w. książę mołdawski Piotr I. W tym samym stuleciu miało miejsce trzęsienie ziemi, które poważnie uszkodziło budowlę. Wtedy ówczesny hospodar mołdawski Stefan III Wielki postanowił zburzyć starą świątynię i na jej miejsce wybudować nową.

Podobno władca ten miał taki zwyczaj, że w podziekowaniu za każdą wygraną bitwę fundował cerkiew. A, że wiele bitew wygrywał (zwyciężył w 34 spośród 36 walk, w których dowodził), więc za jego panowania  wybudowano dużo świątyń.  Ta działalność fundatorska stała się z  jednym z przyczynków (obok ogólnej pobożności i zwycięstwa nad Turkami, co było odbierane jako obrona chrześcijaństwa pzed zalewem islamu) do kanonizowania go przez cerkiew prawosławną w 1992 r.

Wspomniany kościół został poświęcony w 1471 r. Uroczystości towarzyszyła wielka procesja będąca dziękczynieniem za zwycięstwo, jakie odniósł Stefan Wielki nad wojskami króla polskiego Jana Olbrachta.

 Neamt - Klasztor Wniebowstąpienia Pańskiego (XV w.). Fot. Johann Wolfgang Niklaus

Neamt – Klasztor Wniebowstąpienia Pańskiego (XV w.). Fot. Johann Wolfgang Niklaus

Budowla jest perłą architektury mołdawskiej. Na zewnątrz moją uwagę przykuły gotyckie okna zdobione emaliowanymi płytkami ceramicznymi w trzech kolorach – zielonym, żółtym i brązowym.

Freski wewnętrzne pochodzą z okresu ostatnich lat rządów Stefana Wielkiego.

Jest tu też czczona piękna ikona Matki Bożej Hodegetrii.

Ikona Matki Bożej Hodegetrii z klasztoru w Neamt

Ikona Matki Bożej Hodegetrii z klasztoru w Neamt

Czytaj dalej

Rozavlea cz. 2. Język rumuński w cerkwi.

Św. Eliasz

Propok Eliasz w ognistym rydwanie wzięty do nieba

Czas na obiecane odwiedziny w kolejnej świątyni we wsi Rozavlea w Rumunii – cerkwi świętych Archaniołów Michała i Gabriela.

Drewniana konstrukcja, z wysoką wieżą i ostro opadającym, dwuspadowym dachem nadaje budowli monumentalności.  Czas jej powstania to rok 1717 . Do Rozavlei została przeniesiona z innej wsi, znajdującej się także w okręgu Maramuresz. Postawiono ją na miejscu dawnej świątyni zniszczonej przez Tatarów.

Malowidła wewnętrzne wykonane zostały na przyklejonym do ścian płótnie, pokrytym wapienną zaprawą. Freski te mają żywe, często kontrastujące kolory. Sposób malowania tła – krajobrazów, architektury –  wskazuje na silne wpływy malarstwa zachodniego.

Zmartwychwstanie

Zmartwychwstanie

Czytaj dalej