Pimenowska ikona Matki Bożej pędzla Ewy Grześkiewicz. Fot. 7sensesphoto.com

Gdy jakiś czas temu zwiedzałm Galerię Trietiakowską, zachwyciła mnie Pimenowska ikona Matki Bożej. Jest to ikona w typie Hodegetrii, co tłumaczyć można jako „Wskazująca Drogę”. Matka Boża wskazuje dłonią na swego Syna jako na drogę do zbawienia. Nazwa ikony pochodzi od imienia  metropolity kijowskiego Pimena, wraz z którym w XIV w.  przybyła z Konstantynopola na Ruś. Po śmierci  patriarchy umieszczona została w ołtarzu soboru Zaśnięcia Matki Bożej na moskiewskim Kremlu. Wkrótce zasłynęła ona cudami uzdrowień. Wierni pragnęli gościć tę ikonę w swoich domach. Tak powstał zwyczaj obnoszenia jej po mieszkaniach osób, które o to prosiły. W czasie jednej z takich pielgrzymek, po modlitwie w domu kupca, z ikony zaczęła wydzielać się cudowna mirra. W XVI w. ikonę przeniesiono do innego soboru, również znajdującego się na moskiewskim Kremlu – soboru Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy, a później do jeszcze innego miejsca, także mieszczącego się na Kremlu – specjalnego pomieszczenia, w którym było przygotowywane i konsekrowane święte krzyżmo. Tam znajdowała się do momentu konfiskaty przez władze radzieckie w 1918 r. Po tym wydarzeniu umieszczono ją w Państwowym Muzeum Historycznym, a następnie w Galerii Trietiakowskiej, gdzie znajduje się do dziś.

Matka Boża Pimenowska XIV w.

Matka Boża Pimenowska XIV w. Detal

Napisana przeze mnie ikona Matki Bożej Pimenowskiej ma swoje początki w rumuńskich monasterach. Deska wykonana została w stolarni monasteru Stavnic. Stamtąd trafiła do klasztoru męskiego w Bucium, gdzie została zagruntowana. I tam ją znalazłam.

Czytaj dalej →

Moja pierwsza ikona świętego Szarbela (Charbela)

Tempera jajeczna na desce,

13 cm x 19 cm

Moje spotkanie ze świętym Charbelem

Jakiś czas temu skontaktował się ze mną pewien pan z pytaniem, czy posiadam ikonę świętego Charbela. Nie tylko nie miałam takiej ikony, ale nawet nie wiedziałam o istnieniu tego świętego. Ów człowiek przesłał  mi wtedy garść informacji, które zamieszczonych na różnych stronach internetowych. Muszę przyznać, że to, co przeczytałam, zrobiło na mnie wrażenie. Od tego czasu minął rok, a ja wciąż myślałam o nowo poznanym świętym. Obiecywałam sobie też, że kiedyś przymierzę się do jego ikony. Ale jak to w życiu – ciągle miałam coś  pilniejszego do zrobienia. Aż pewnego razu zadzwonił telefon. Odezwała się w nim moja znajoma – pani Basia.

- Dzień dobry  – zaczęła rozmowę. – Mam takie pytanie – czy mogłaby Pani napisać dla mnie ikonę świętego Charbela? Taką niedużą?

- Chętnie – odpowiedziałam. – Niedługo będę mogła zająć sie tym. – Czy  pisać ją w jakiejś intencji?

- Tak. Chciałabym bym za pośrednictwem świetego Charbela prosić o pokój na świecie – odparła.

Po kilku dniach z radością przystąpiłam do pracy.

Mam taki zwyczaj, że pisząc ikonę świętego staram się poznać go jak najlepiej. Zaczynam od czytania życiorysu, a następnie, chociaż częściowo, słów, które nam pozostawił. W związku z tym ponownie, tym razem dokładniej, przewertowałam  internet. Jednak wciąż czułam niedosyt informacji. Dzięki sieci wiedziałam, że są w sprzedaży książki o tym niezwykłym człowieku.  Chciałam je przeczytać. Jednak zanim zdążyłam udać się do księgarni –  znalazły się w moim domu. A było to tak: przyszłam kiedyś do pani Basi, by ustalić szczegóły dotyczące wyglądu ikony. Wtedy moja znajoma powiedziała:

- Mam dwie książki o świętym Charbelu. Mnie nie będą teraz potrzebne, bo wyjeżdżam na czterdzieści dni, a pomyślałam sobie, że chciałaby pani je przeczytać.

I tak w moich rękach znalazły się dwie publikacje: „ Świety Charbel – mnich cudotwórca. Życie, cuda, orędzie, modlitwy” Patrizii Cattaneo oraz „Święty Charbel. Orędzia z nieba”.

Zaraz po przyjściu do domu zanurzyłam się w lekturze.

Życie i cuda świętego Charbela

Świety Charbel to jeden z największych cudotwórców wśród katolickich świętych. Żył w XIX w. w Libanie. Był maronickim mnichem, pustelnikiem. Prowadził skromne, pełne świętości i skrajnej pokuty życie. Już na tym świecie czynił cuda. O jednym z nich opowiedział człowiek, który w owym czasie służył w klasztorze. Charbel poprosił go, aby przyniósł mu oliwy do Czytaj dalej →